Bloemen van bramen

De zoete geur van de bloemen van bramen. (Als je het hardop zegt is het net een dichtregel). De bosbodem ruikt vochtig na de regens van de laatste dagen. Overal hoor je de piepjes van uitgevlogen jonge vogels. De egels doen zich ’s avonds tegoed aan de gevallen appels. Ze worden verraden door het nijdige kefje van Roef, die baalt dat hij een levende bal met stekels niet aan kan pakken.
In de contactgeluidjes van een familie koolmezen in de appelboom meen ik al een prille herfstsfeer te bespeuren. Ik hoop altijd dat ze de boom ontdoen van schadelijke rupsjes, maar moet met lede ogen aanzien hoe ze hier en dan weer daar met felle snavelstoten alle bereikbare appels uitproberen.
In de keuken staat eens schaal met groengele pruimen, waarvan ik me als ieder jaar afvraag wat ik er mee moet. Af en toe een rijpe pruim is lekker, maar zo veel….en er staan nog potten met jam van jaren terug….en ze worden best wel snel slecht.
Ook het weer hangt zo tussen zomer en herfst in en ik heb moeite mijn draai te vinden na de heerlijke vakantie in Frankrijk.
Een groene specht steekt zijn lange krachtige snavel steeds weer in het mierennest naast de zwerfkei bij de beek. Het is een jong, het rode kapje op zijn hoofd schemert nog maar net door de grijze veren. Hij heeft mazzel, net als de merel die zich even later met gespreide vleugels, de veren uitgezet, laat zakken boven op dezelfde mierenhoop om zich van parasieten te laten ontdoen.
Want de dag daarna gaan ze vliegen, de mieren. Een deel van hen heeft vleugels gekregen en stijgt op tot hoog in de lucht tegelijkertijd met duizenden andere mieren uit andere mierenhopen. Het levert een orgie voor de zwaluwen, die zich in grote groepen tegoed doen aan dit luchtplankton. Het is een prachtgezicht die wendbare zwenkende, af en toe stilhangende silhouetjes.
Hoe anders dan het beeld van de meeuwen die hetzelfde proberen, maar daar veel te lomp voor zijn. Ze lijken een beetje op de nijlpaarden in Walt Disneys Fantasia, die in tutu’s elegant proberen te dansen.
De border krijgt al een zweem van vergane glorie met tussen de bloemen heel wat bruinige vlekken van uitgebloeide bloemen en bladeren. Een aantal dappere plantjes is aan een bescheiden tweede bloei begonnen, sommige rozen, viooltjes, spoorbloemen.
Gelukkig klimmen de stokroosbloemen nog steeds omhoog, de dieproze variant is nog maar halverwege.