Een vervelende confrontatie met je fysieke beperkingen ga je niet breed uitmeten, en al helemaal niet op "feestbook", maar ik heb het toch gedaan gisteren. Ik ontmoet namelijk nogal eens onbegrip over de gevolgen van mijn handicaps en dat heb ik vooral te danken aan mijn eigen overdreven "positivo-neigingen"! Vandaar.
Na ruim 7 jaar (letterlijk) "thuis zitten" ben ik bedreven in het "kijken naar wat ik nog wel kan" en "genieten van de kleine dingen". Vind ik zelf.
Een van die geneugten is 's winters het gadeslaan van de vogels in de tuin. Het gewone spul, zoals mezen, merels, roodborst, vink, putter, sijs...maar ook de grote bonte specht, die nu al roffelt in het bos en voor wie we onder aan de pindadoppenfeeder een blok hout hebben bevestigd, zodat hij (zij in dit geval) zich met de staart in balans kan houden. Onlangs hadden we een tamelijk zeldzame gast op de appels: een zwartkop!
8-1-14
Geen opmerkingen:
Een reactie posten