Mistral

Een etentje bij een restaurant is voor ons nog steeds een bijzondere gebeurtenis.
Je trekt wat moois aan en verheugt je op een avond lang culinair genieten en goede gesprekken. Een enkele keer gebeurt het wel eens, dat het hoofdgerecht wordt opgediend, terwijl je de laatste lepel soep nog moet wegslikken en dat ze bij het opdienen van het dessert al vragen of je nog koffie wil. In nog geen anderhalf uur sta je beteuterd buiten met nog een hele avond voor de boeg.

Zo’n lente hebben we nu.

Het is 3 mei en de blauwe regen laat zijn bloemblaadjes al vallen!
Bloesem is weg, de lammetjes lijken al schapen, de koekoek, zomertortel en gierzwaluw zijn al gesignaleerd.
Ik bivakkeer in mijn hoekje onder het rieten afdak en kom bijna niet meer binnen.
Het is al weken zonnig en de koude, harde wind uit het oostnoordoosten lijkt zelfs op de Zuidfranse mistral compleet met hardblauwe, bijna paarse lucht en scherp licht. In het gazon gapen grote droogtescheuren, dus ik wacht nog met het maaien van het gras (door ons ook wel “killing the daisies” genoemd).
Onze nog voornamelijk groene tuin wordt met de dag weelderiger. Het tuinonderhoud bestaat simpel uit het in evenwicht houden van een groot aantal woekerende plantensoorten.

Een beschrijving van deze planten en onze tuin laat zich het best uitvoeren in klanken, de klanken van de plantennamen:

Maagdenpalm, vrouwenmantel, vrouwebedstro, marjolein, iris,
robertskruid, spoorbloem, valeriaan, wederik, gele plomp, moerasvergeetmeniet, zevenblad, lis, dotterbloem, gele dovenetel, wilgenroosje, smeerwortel, stokroos, varen, geranium,
slangenlook, hondsdraf, wolfsklauw, snoekkruid, wolfsmelk, paardenbloem.

En om weer culinair te eindigen:
zuring, venkel, munt, lookzonderlook, citroenmelisse, salie, lavendel, tijm, perzikkruid.