Geslachtsdrift

Vanmorgen op het strand ontdekte onze zesjarige Cairnterriër Roef een uiterst interessant (loops) plasje, hij likt er aan en laat zich knarsetandend van het zand met moeite meetrekken. Daarna is het weer helemaal mis. Deze hondjes zijn gefokt voor zelfstandige jacht op muizen en ratten in cairns, steenhopen, in Schotland. Ze hoeven dus niet gericht te zijn op de baas en zijn ook niet sterk geneigd om de baas te plezieren zoals andere herders- of jachthonden. Dat is een vriendelijke manier om te zeggen dat het gewoon stronteigenwijze hondjes zijn, die de zelfgekozen prikkels in hun omgeving volgen. Die prikkels hebben een hiërarchie, die per omstandigheid kan wijzigen. Een wegrollende bal is zo’n prikkel, konijnensporen, andere honden of mensen, de roepende baas met en de roepende baas zonder lekkers (nauwelijks een prikkel te noemen), maar boven aan de lijst staat toch wel “loopse plasjes”. Tenminste als je een reu bent in de bloei van je leven. Iedere wandeling staat normaal al in het teken van de contactadvertenties. Die moeten uitgebreid bestudeerd worden en vervolgens beantwoord met een eigen oproep, het liefst zo hoog en opvallend mogelijk. “Knappe reu met ballen zoekt bereidwillige teef, niet hoger dan 32 centimeter”. Als die ene superadvertentie gevonden wordt, dan gaat er een knop om en draait het hele leven om die ene teef. Geen interesse in eten of aaitjes, zuchtend en zacht piepend naar buiten staren richting bos of joelend als een wolfje voor het hek. Heel de hormoonmachine draait op volle toeren. Dat vind ik wel eens zielig, eigenlijk zou er een bordeel voor honden moeten zijn, of een plastic opblaasteefje…Nu dient de pluchen schildpad op de bank soms als surrogaat, maar dat blijft bij een halfslachtige (aardig woord in deze context) poging. Als het echt te gek wordt zijn er de homeopathische druppels. “Geslachtsdrift remmend” staat er in grote letters op het doosje, dat op het aanrecht staat. En natuurlijk, je kunt er op wachten….onze zoon grijnzend met het doosje in zijn handen: Zeg mam, ik weet niet hoor…gaat het wel goed met jullie….Dat is voor honden! leg ik nog tegen beter weten in verontwaardigd uit, als ik hem de keuken uit duw.