In een zonbevlekte schaduwplek onder gedrongen eikenboompjes. Een veilige meter van de scherpe rand van de kloof vandaan.
Vogel gejubel klinkt vanuit het diepe beboste dal. Regelmatig doorbroken door het doffe getrommel van een specht. Alsof in het bos een reus ligt te snurken.
Ka-ka-kor-kor, kauwen en raven waarschuwen roofvogels weg te blijven. Zzoemmm een hommel knalt voorbij en landt op een klaverbloem die helemaal tot op de grond doorbuigt.
Vlinders, orchideeen, warme kruidengeur.
Ver weg rommelt een vliegtuig.
Stemmen. Twee stellen rond de zestig, korte broeken en T-shirts in gedekte kleuren, rugzakken. Sportieve Fransen.
Een van de vrouwen zegt:”Ik zal u maar even storen, ik wil een foto maken van die orchidee naast u”.
Bijna had ik geantwoord “allez votre corridor” maar bedacht me net op tijd en maakte er “bien sur” van. Ook erg komisch, want ze moesten er hard om lachen.
Later, toen de stemmen al verloren gingen in het ravijn wist ik wat ik had moeten zeggen. Ca me ne derange pas du tout of zoiets.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten