woensdag 23 maart 2011

Mailen

Mailen vind ik een heel prima manier om te communiceren.
Je kunt in alle rust op een zelf gekozen moment een bericht schrijven of lezen en het is ook een uiterst efficiënte wijze om bijeenkomsten te plannen en te organiseren.
De andere ‘social media’ trekken mij niet zo, te vluchtig, te oppervlakkig.
Ik vind het ook een uitdaging om in een mail zonder zichtbaar contact een gevoel te leggen, om zorgvuldig naar woorden te zoeken die bij elkaar een goede weergave zijn van wat ik over wil brengen, met ook indien gewenst de gevoelde hartelijkheid.

Wat mij eergisteren per mail bereikte kwam aan als een mokerslag, het was een totaal onverwacht overlijdensbericht. Rémy, de eigenaar van de vakantiewoning in Frankrijk waar we dit jaar voor de 7e keer naar toe gaan, stuurde een mail met als onderwerp “Patty a nous quitté”. Even hoop je nog dat het niet betekent wat het lijkt, maar de tekst van het bericht is duidelijk. Een kort bericht met lieve, goed gekozen woorden en een recente foto van zijn vrouw Patricia. Maar wat doet het pijn. Ze was voor mij een heel dierbare vrouw geworden.

Nu de eerste smart wat wegebt denk ik na over de keuze van Rémy om dit bericht per mail te sturen. Het is een snelle manier, zo was ik een dag na haar overlijden al op de hoogte en dat op zich was goed. Ik kon ook per omgaande reageren, doodeng, om in dat moeilijke Frans in de goede nuances mee te geven hoe zeer je geraakt bent en hoe je meevoelt.

Over het algemeen hanteer ik als stelregel dat je complexe gevoelszaken niet per mail afhandelt. Liefst in persoon en anders per telefoon, maar niet per mail.
Toch heb ik begrip voor de keuze van Rémy. Er zijn vast meer vaste vakantiegasten buiten Frankrijk, die ingelicht moeten worden. Op deze manier kon dat snel en met weinig moeite (en zonder dat je de heftige reacties mee krijgt waar je op dat moment misschien ook geen plaats voor hebt).

Maar het blijft een vreemde gewaarwording, tussen de zakelijke, praktische, soms flauwekulmailtjes ineens een overlijdensbericht.
Dag Patricia, à dieu….

Geen opmerkingen:

Een reactie posten