Stoffel geniet van de laatste zonnewarmte van de herfst. Ze knijpt haar oogjes dicht en voelt haar pijnlijke pootjes ontspannen. Totdat de zuchten, die Wroet naast haar zit te zuchten wel erg hard worden. Ze kijkt opzij naar de mokkende gestalte en even schiet de gedachte door haar heen dat het leven een stuk plezieriger zou zijn zonder de lastige Wroet. Ze schrikt er van en bloost zelfs van schuldgevoel. Zo denk je toch niet over je beste vriendin, die knort van de honger nu er geen eikels meer zijn. Wil je sla dan, probeert Stoffel met haar liefste stem. Wroet knort alleen.
Ineens schiet er een idee omhoog en meteen is alle ontspanning veranderd in opgewonden gewriemel van haar pootjes onder het schild.
Wroet, zegt ze, zou het geen idee zijn om een winterslaap te houden? Dan voel je je knorrende maag niet meer en kun je dromen van eikels!
Vooral dat laatste lijkt Wroet wel wat en ze schuifelt na een laatste mokkende knor het hol in, probeert zich op te rollen, maar daar is ze te dik voor en trekt dan in ieder geval haar pootjes in.
Stoffel is alleen, met de knisperend droge blaadjes en een laatste vlinder die zich opwarmt in een gouden zonnevlek. Het is stil, geen zuchten, niet van de wind en niet van Wroet, heerlijk….
Is het al lente? Na precies dertien minuten duikt de snuit van Wroet weer uit het hol. Ik heb zo’n honger!
Nu is het Stoffel, die diep moet zuchten. Het wordt tijd om een Diep Gesprek te houden met Wroet, want zo kan het niet langer.
Als het Diepe Gesprek is afgelopen hebben ze de volgende afspraken gemaakt:
1. Wroet zal alleen nog maar zachtjes zuchten
2. Ze mag dan wel af en toe iets roepen. Wroet kiest als kreet voor De Eikels!
3. Dan wil Stoffel ook een kreet. Ze denkt lang na en kiest Sla Dan!
Zo zitten ze voor het hol in het rode licht van de ondergaande zon. Er klinken wat alarmerende merels en af en toe roept Wroet met luide stem De Eikels!, even later gevolgd door een zachter Sla Dan! van Stoffel.
Voorlopig kunnen ze zo weer samen leven. En uiteindelijk vindt Wroet zelf ook een oplossing voor het eikelprobleem: eikebladsla!
Ineens schiet er een idee omhoog en meteen is alle ontspanning veranderd in opgewonden gewriemel van haar pootjes onder het schild.
Wroet, zegt ze, zou het geen idee zijn om een winterslaap te houden? Dan voel je je knorrende maag niet meer en kun je dromen van eikels!
Vooral dat laatste lijkt Wroet wel wat en ze schuifelt na een laatste mokkende knor het hol in, probeert zich op te rollen, maar daar is ze te dik voor en trekt dan in ieder geval haar pootjes in.
Stoffel is alleen, met de knisperend droge blaadjes en een laatste vlinder die zich opwarmt in een gouden zonnevlek. Het is stil, geen zuchten, niet van de wind en niet van Wroet, heerlijk….
Is het al lente? Na precies dertien minuten duikt de snuit van Wroet weer uit het hol. Ik heb zo’n honger!
Nu is het Stoffel, die diep moet zuchten. Het wordt tijd om een Diep Gesprek te houden met Wroet, want zo kan het niet langer.
Als het Diepe Gesprek is afgelopen hebben ze de volgende afspraken gemaakt:
1. Wroet zal alleen nog maar zachtjes zuchten
2. Ze mag dan wel af en toe iets roepen. Wroet kiest als kreet voor De Eikels!
3. Dan wil Stoffel ook een kreet. Ze denkt lang na en kiest Sla Dan!
Zo zitten ze voor het hol in het rode licht van de ondergaande zon. Er klinken wat alarmerende merels en af en toe roept Wroet met luide stem De Eikels!, even later gevolgd door een zachter Sla Dan! van Stoffel.
Voorlopig kunnen ze zo weer samen leven. En uiteindelijk vindt Wroet zelf ook een oplossing voor het eikelprobleem: eikebladsla!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten