Wat ik dankzij J’s fascinatie wel geleerd heb is de bizarre, wonderschone minipracht van van deze vlinders, kevers, wantsen, boktorren. Verblindende kleuren soms in metallicglans en ragfijn getekende patronen op vleugels en sprieten, mooier dan het mooiste Moorse mozaiek of Perzische tapijt. Soms zijn ze ook erg komisch met grote stekels op gekke plekken of lange nekken. Zou de Evolutie gevoel voor schoonheid of humor hebben?
Dat mijn waarneming zwaar beïnvloed is door de omgang met een maffe bioloog bleek maar weer eens toen wij helemaal opgewonden in het huisje arriveerden met filmopnamen van de zeldzame Sagapedo, een supersprinkhaan zo groot als een flinke mensenhand, die zich voedt met uitsluitend sprinkhanen. We zagen hem de weg oversteken en hebben zijn houterige schokkende bewegingen gefilmd. Toen Patricia het zag zei ze O die, die trap ik altijd dood, die vind ik eng……
Geen opmerkingen:
Een reactie posten